Z dziejów techniki dla dentystyki

autor zdjęcia: Muzeum Sztuk Pięknych w Budapeszcie

źródło: Rzeczpospolita

W średniowieczu jedyną metodą dentystyczną było wyrywanie zębów przez kowali i balwierzy

Do mniej miłych zdarzeń w życiu każdego z nas należą wizyty w gabinetach dentystycznych. Obecnie są one wyposażone w wiele urządzeń technicznych, które ułatwiają pracę lekarzom i zmniejszają dyskomfort pacjentów. Ale przyjrzyjmy się, jak to wyglądało na przestrzeni wieków.

Ludzie próbowali leczyć zęby już w paleolicie, czyli w epoce kamiennej. We włoskich Dolomitach znaleziono szkielet człowieka sprzed 14 tys. lat, u którego jeden z zębów trzonowych był leczony poprzez wydrapywanie ostrym krzemieniem próchnicy. Zapewne w tym okresie wyrywano też chore zęby, ale to trudniej wykryć na szkielecie.

Pierwsza pisana wzmianka o dentyście pochodzi sprzed 4600 lat. Na grobie Egipcjanina Hesy-Ra wyryta jest inskrypcja, że był on najlepszy wśród leczących zęby. Z kolei jeden ze starożytnych papirusów egipskich podaje recepturę na sporządzanie pasty do zębów (ze skorupek jaj, pumeksu, sproszkowanych kopyt zwierząt i mirry), a inny, pochodzący z 1700 r. przed Chrystusem, zwany papirusem Ebera, mówi o chorobach zębów i różnych lekach na ból zębów.

Leczenie zębów w starożytności, średniowieczu i renesansie

Ojciec medycyny europejskiej, Hipokrates, w dziele zatytułowanym „Corpus Hippokraticum” pozostawił pochodzące z IV wieku p.n.e. zapiski dotyczące higieny i leczenia jamy ustnej. Nie wiedział nic o bakteriach, ale doświadczalnie wykrył konieczności sterylizacji używanych narzędzi do leczenia zębów i wykorzystywał do tego ogień. Również w starożytnych Chinach opracowano metody...